Günlük hayatımızdaki hızlı yaşam temposu,galiba bizi yalnızlığa doğru götürüyor. Bugün kısa da olsa paylaşma konusuna girelim sizlerle ne dersiniz?

Toplumumuzun geleneklerinden, temel taşlarından biridir paylaşmak; oysa bizim bize ait ne güzel değerlerimiz vardı,onun adına ister sevgi, ister arkadaşlık , ister komşuluk deyin.

Biz bize ait bir şeyleri galiba yavaş,yavaş yitiriyoruz!
        
Paylaşıldıkça çoğalan bir kavramdır,sevgi. Giydiğimiz elbise giydikçe eskir, bindiğimiz araba eskir ama sevgiyi paylaştıkça o sürekli yenilenir ve çoğalır,bizi rahatlatırcasına!

İki sihirli kelime;anlamak,anlaşılmak birbirimizi anlamak yerine, ön yargılarla bağlarımızı koparıyoruz, dostluk denen bir güzellikten kendimizi de, karşıyı da  mahrum ediyoruz
.

Oysa bu toplumun ne güzel hasletleri,gelenekleri vardı. Diyaloglar,görüşmeler gelişmişliğin ifadesi değil mi! Birbirimizi iyi tanıyamazsak, peki birbirimize ait değerleri,yetenekleri nasıl anlayacağız?

Toplumda gelişmiş insanlar aktivitelerini meydana koyamaz ise, sosyal olgular nasıl işleyecek. Öyleyse hepimizin, birbirimize ihtiyacı var,yaşam adına,vatan adına!

Taşların yerine oturması gerekiyor. Bu ülke, bu memleket bizim ise,değerleri iyi paylaşalım. Meslek sahiplerinden,sanatçısına ve tüm insanımızı,birikimleriyle kucaklamalıyız,paylaşmalıyız.

Kişisel,güdük zaaflardan uzaklaşıp,o insanın birikimlerinden faydalanmalıyız.

Toplumsal huzur ve gelişim kişilerin, kurumların sağlıklı diyalogları ve koordinasyonları ile olur.
        
Memleketimiz gerek coğrafyası ile gerek kültürü ile Dünyanın en güzel şehirlerinden biridir bana göre, bu şehir  gelişmişliği fazlasıyla hak ediyor.
Bir eksiklik var o zaman paylaşmalarda,insanımın yüreğindeki o sıcaklığı layık olduğu yere taşıyamıyoruz. Bu paylaşmayı ailelerden başlatalım,sabahleyin kaç kişi evden çıkarken çocuğunun yanağına bir buse kondurup,ailesiyle vedalaşıyor. Çünkü çocuklarımız bizim yüzümüzde dünyayı keşfederler ve geleceğimiz olurlar.
Hangimiz sabah işe giderken komşumuza selam veriyoruz!
  
Çalıştığımız  iş yerimizde iş veren  veya amir konumunda olan sevgili dostlar; mesai arkadaşlarımıza motive veya dostluk bazında ne kadar yaklaşabiliyoruz!
Sonuçta iş verende işçi de,amirde evinde herkes bir aile reisidir,ailede toplumun alt yapısıdır.
        
Paylaşmalar aslında ruh sağlığımızın da  bir nevi sigortasıdır! Gelenekleriyle,kültürüyle sağlam temelleri olan bir toplumuz, öyleyse biz bize benzeyelim! Hoşça kalın!