Alışanlar gemisini yürütüyor
Alışamayanlar kırılıyordu her defasında
Evet, sevgili okuyucularım yazıma Zeki Müren’in bir söylediği bir şarkıyla girdim. Eski bir şarkıda olsa duygular ve şarkılar eskimiyor, duygu insanın oluşumuyla başlamış, farklı manalarda karşımıza çıkmıştır. Bazen bir vefa duygusu şeklinde, bazen de bir hasretlik duygusu olarak şarkılara, yazılara konu olur. Bugün vefa duygusunu birlikte paylaşalım istedim.
Vefa; genetik olarak bir duygu olmaktan çok, hayatın içinden sosyalleşerek kazanılan bir histir. Vefa;İyilik yapanı unutmamak,gördüğümüz fedakarlıkları hafızamızdan,gönlümüzden
Çıkarmamaktır. Çoğumuz birilerinden yardım görmüşüzdür, ama kaçımız vefalı olmuştur.
Ahde vefa olmak ayrı bir erdemliliktir, nasibi olan şanslıdır insanlık adına. Vefa duygusu fedakârlığı ve iyilik yapmayı özünde barındırır. Vefa duygusuna sahip insanlar başkalarını mutlu ederken, kendileri de mutlu olmasını bilirler.
Bu duygu ailede başlar toplumda şekil kazanır. Çocuklarımıza kazandıracağımız vefa duygusu önem arz ediyor, aksi olursa ne olur;”Baba oğluna bir bağ bağışlamış oğlu bir salkım üzümü babasına çok görmüş” bunu halk arasında söylerler.
Vefasızlık ister istemez nankör kelimesini çağrıştırıyor zihnimizde. Bu araya bir şiirimi de sıkıştırmak istiyorum;
VEFASIZLIĞA DAİR
Varlıkta birçoğunuz koştunuz sofrasına
Kuruldunuz bağındaki mangal sefasına
Haciz gelince bir anda evine arabasına
Dönüp bakmadınız bile dostun kapısına
Yaşanmışlık kaderse zor olan vefasızlık
Elde avuçta kalansa koca bir yalnızlık
Sultan Süleyman’a kalmamış dünya fani
Maskeler düştü bir bir gerçek dostlar hani
Düşüp felce uğradı mı adamın bir yanı
Heyhat! Ne üzüleni belli nede ağlayanı
Yıkılmaya gör bir kere arkadan konuşurlar
Onlar kim mi dersen, hep aramızda dolaşırlar
İyiliğin güzelliğin karşısında alınan olumsuz tavırlar, umursamazlık kişileri nankör bir yapıya sokar ki, buda insani ilişkilere zarar verir. İnsan olumlu duygularıyla yücelir ve erdeme sahip olur.
Erdemli olmak kolay değildir, Bacon’un dediği gibi ”Erdem ezilip berelendikçe kokusu daha güzelleşen şeylere benzer”
Bu sebeple vefa duygusu modası geçmeyen bir güzelliktir. Bunun için dostluklar önemlidir, dostluklara iyi sahip çıkmamız gerekiyor. Ahde vefa duygusu dostlukları yaşatan bir gıda gibidir. Yalnızlık duygusunu koca kâinat’ta dostlarımızla aşarız. İnsanın doğasında vardır sosyallik, bunun için hiç kimse yalnız kalmak istemez. Öyleyse dostluklara, dostlarımıza saygı sevgi duyarak vefa duygusunu hep yaşatalım.
Hayatın bu hızlı akışı içerisinde tarihsel ve sosyal vefa duygusunu göz ardı edemeyiz. Örneğin bu ülkenin, bu şehrin kurtuluş günlerinde kahramanlarımızı, önderlerimizi anmak tarihimize karşı bir vefa duygusudur.
Dağlarda, kentlerde bu vatan uğruna canlarını feda eden şehit Mehmetçiğimin, polisimin ailesine sahiplenmek duygusu içinde vefa duygusu yatmıyor mu?
Yaşadığımız kentin değerlerinin ismini bir parka veya bir caddeye vererek onun adını yaptıklarını yaşatmak bir vefa borcu değil mi! Hiçbir karşılık beklemeden bu şehrin kültürüne tanıtımına destek veren herkese bu şehrin elbette vefa borcu vardır.
Derdli divanından alınan şu mısralar ile hoşça kalın diyorum;
Ahdine vefa etmeyen
Damara kan iletmeyen
Cana da yazıklar olsun
Huna da yazıklar olsun!
