Veda

Abone Ol

Geçtiğimiz Perşembe akşamı çok değerli bir öğretmen arkadaşımızı kaybettik. Birlikte çalıştığımız Mado Kadriye Kanbur İlkokulu öğretmeni Mesut Özberk, geçirdiği ani bir kalp krizi sonucu vefat etti.

Her ölüm insanı derinden etkiliyor ancak, ani ölümlerin bıraktığı etki biraz daha fazla ve acı oluyor.

Bir gün önce selamlaştığımız, iyi dersler dilediğimiz arkadaşımız bir gün sonra mesaiye gelmiyor.

Tek tek eksiliyoruz hayattan. Her gün birimiz “hadi bana eyvallah” diyor ve dönüp arkamızı gidiyoruz.

Sevdiğimiz sevildiğimiz, kırdığımız kırıldığımız, üzdüğümüz üzüldüğümüz herkesi ve her şeyi geride bırakıp dünyayla tüm ilişkimizi kesiyoruz bir çırpıda...

Dün Okul Müdürüm Faruk Aksu “sana bir şey göstereceğim Ali Hocam” dedi…

Bir fotoğraf…

Mesut Hocamın vefatından bir gün önce çekmiş bu fotoğrafı Müdür Bey kendi odasından…

Bahçede öğrencilerini sıra yapıp, düzene koyan Mesut öğretmenimizin arkasını dönüp gidişi görünüyor fotoğrafta.

Sanki öğrencilerine, evlatlarına veda ediyor gibi…

Hem de onları son bir defa daha sıraya koyduktan hemen sonra…

Görevine sadık, sözünün eri, gözünü budaktan sakınmayan, sözünü esirgemeyen mert arkadaşımız ölmeden sadece bir gün önce öğrencileriyle veda törenini yapıyor gibi…

Biz bu mesajı öğretmenimizi defnettikten sonra anlayabiliyoruz ancak…

Hayat böyle…

Bir bir eksiliyoruz…

Her görüşmemiz, ilişki içinde olduğumuz insanlarla, dahası dünyayla son görüşmemiz olabiliyor...

Bir an gelecek ve hiç ölmeyecekmiş gibi peşinden koştuğumuz dünya hayatımızla birlikte elimizden kayıp gidecek.

Bu yüzden…

Bu yazıyı ne kadar uzatırsak uzatalım sonunda ölüm olan bir hayatı anlatmak için yeterli olmayacak, biliyorum.

Ve ömrümüz ne kadar uzun olursa olsun bir gün hiç ummadığımız, beklemediğimiz bir anda nokta konulacak, hem de cümlenin bitmesi bile beklenmeden.

Kainatta bir “nokta” büyüklüğünde bile olmayan biz insanların bir noktayla ömrü sonlanmadan küçüklüğünün, acizliğinin farkına varması gerek.

Demem o ki…

Mesut öğretmenimiz ölümüyle

Son dersini,

Öğrencilerinden sonra,

Bizlere verdi…

Hadi arkadaşlar...

Tenefüs…

- - - - -